علی شاپری، اهل ایل بختیاری و متولد ایذه خوزستان، علاوه بر فعالیت‌هایش در عرصه ورزشی، به عنوان یک فعال اجتماعی همواره دغدغه‌مند مسائل اقتصادی و معیشتی مردم منطقه خود بوده است.
امیر سیفی - عصر تشکل| علی شاپری، فعال اجتماعی و ورزشی اهل ایذه، از دغدغه‌های اقتصادی مردم این منطقه و مشکلات اجتماعی پیش روی آن‌ها صحبت کرد. وی به مشکلات معیشتی و فقر مالی در ایذه اشاره کرده است. شاپری همچنین از فعالیت‌های ورزشی خود در رشته کاراته و تجارب متعددش در حوزه داوری و مربی‌گری نیز سخن گفت. در ادامه گفتگو با این فعال اجتماعی آمده است.
1- خودتان را معرفی بفرمایید؟
بنده علی شاپری از ایل بختیاری و با اصالت ایذه خوزستان هستم. در حال حاضر به دلیل مسائل کاری در استان البرز مشغول به کار در شبکه بانکی می‌باشم.
2- از فعالیت‌های ورزشی خود بفرمایید. در چه رشته فعالیت داشته و چه قهرمانی‌هایی داشتید؟
بنده در سال ۱۳۷۰ فعالیت ورزشی خود را در رشته کاراته آغاز کردم و در این رشته موفق به کسب مقام‌های استانی و کشوری شدم. همچنین سال‌ها به عنوان داور و ناظر و دبیر هیئت کاراته در استان خوزستان فعالیت داشتم. مدرک مربی‌گری خود را زیر نظر استاد ماتسوشیما دریافت کردم و در ادامه در تهران موفق به اخذ درجه دان ۲ شدم.
3- به عنوان فعال اجتماعی تاکنون چه کارهایی انجام داده‌اید؟
با توجه به شغل من در شبکه بانکی، به طور روزمره مسائل اقتصادی و معیشتی مردم را به خوبی لمس میکنم. این مشکلات همیشه جزو لاینفک زندگی من بوده‌اند و تلاش کرده‌ام تا جایی که قوانین اجازه می‌دهند، در حل مشکلات مردم نقشی هرچند کوچک داشته باشم و به کمک آنان بپردازم.
4- مهمترین مشکلات شهرستان ایذه را در چه مسائلی می‌دانید؟
مهمترین مشکل شهرستان ایذه به نظر بنده، وضعیت اقتصادی و پایین بودن درآمد و فقر مالی مردم است. با توجه به ظرفیت‌های جغرافیایی و ژئوپولیتیک این شهر و بدون اتکا به نفت و گاز، اگر برنامه‌ریزی درستی صورت گیرد و تابوی طایفه‌گرایی کنار گذاشته شود، می‌توان مشکلات اقتصادی را برطرف کرد. این موضوع باعث می‌شود که مشکلات دیگر از جمله بیکاری، درمان، اعتیاد و ازدواج نیز به حداقل برسند.
5- خیرین چه فعالیت‌هایی در ایذه داشته‌اند؟
تا آنجایی که بنده مطلع هستم، خیرین خاص و مطرحی در منطقه ایذه وجود ندارند، چرا که این منطقه بیشتر ایلیاتی است و افراد بیشتر به نیازمندان طایفه خود کمک می‌کنند. در این منطقه، کمک‌های بیشتر از طریق همیاری طایفه‌ها صورت می‌گیرد.
6- حرف آخر؟
حرف آخر بنده این است که قوم بختیاری همیشه با عزت بوده و خواهد بود و هرگز در برابر مشکلات سر خم نکرده است. زیبنده نیست که مردم ایل من منتظر کسی باشند که به آن‌ها کمک کند، زیرا ظرفیت عظیمی برای شکوفایی دارند. متأسفانه تعصبات طایفه‌گرایی در این سال‌ها مانع از شکوفایی این قوم بزرگ شده است. اگر به همین منوال پیش برویم، نوه‌ها و نتیجه‌های ما همچنان با مشکلات اقتصادی و فقر اجتماعی مواجه خواهند بود. امیدوارم همه ما دست به دست هم بدهیم تا مشکلات مردم شهرمان را به حداقل برسانیم. در پایان، از شما و همکارانتان کمال تشکر را دارم.
انتهای پیام/