مهرداد هنرمند نقاش دارای معلولیت از زندگی خود در روز جهانی افراد دارای معلولیت گفته است.
امیر سیفی - عصر تشکل| ۱۲ آذر یا ۳ دسامبر هر سال را سازمان ملل متحد از سال ۱۹۹۲ روز جهانی افراد دارای معلولیت نامگذاری کرده است. به همین دلیل هر سال سازمان ملل شعاری را برای این روز در نظر میگیرد، شعار امسال سازمان ملل برای روز جهانی افراد دارای معلولیت۲۰۲۳ عبارت است از: متحد در اقدام برای نجات و دستیابی به اهداف توسعه پایدار برای، با و توسط افراد دارای معلولیت.
به همین مناسبت سراغ یکی از هنرمندان نقاش دارای معلولیت رفته ایم و ضمن یادآوری به آحاد جامعه در جهت رعایت حقوق افراد دارای معلولیت در این روز خاص به گفتگو با این هنرمند پرداخته ایم که در ادامه می آید.
خودتان را معرفی کنید و بفرمایید دارای چه نوع معلولیتی هستید؟
بنده مهرداد معظمی، متولد ۱۳۵۰ دارای معلولیت جسمی و حرکتی شدید "CP" و دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد رشته پژوهش هنر در دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز هستم.
چطور شد به نقاشی علاقه مند شدید؟ از چه سالی و چگونه شروع کردید؟
از ۴ سالگی به نقاشی علاقه مند شدم و با سیاه قلم شروع به نقاشی کردم.
برخورد مردم جامعه را چگونه می بینید؟ آیا گاهی پیش آمده که ازطرف آنها برای شما مشکلی پیش آمده باشد؟
خوشبختانه برخورد مردم نسبت به من خوب بوده و تاکنون احساس مشکل یا ناراحتی از جانب مردم نداشته ام، که این موضوع حاکی از افزایش آگاهی مردم نسبت به معلولان است.
به نظر شما هر فرد برای رسیدن به اهداف و خواسته هایش چگونه باید عمل کند؟
هر فردی اولا برای خود باید اهدافی را مشخص و معین کند و برای رسیدن به این اهداف باید جدیت، پیگیری و تلاش فراوان داشته باشد و از موانع و مشکلات پیش رو ناامید و مایوس نشود تا این که در نهایت به اهداف خود دست یابد.
از همکاری خودتان با انجمن احیا بفرمایید. حمایت های این تشکل مردمی از خودتان را چگونه ارزیابی میکنید؟
همکاری خود را با انجمن احیا ارزش ها از مرداد ماه سال ۸۹ آغاز کردم و از این همکاری بسیار خوشحالم زیرا که فرصت مناسبی برای من فراهم شده است تا با حضور در انجمن که فضای بسیار دوستانه ای بر آن حاکم است، با استفاده از امکاناتی که در اختیار بنده قرار می دهند، فعالیت کنم و نقاشی بکشم و حتی در نمایشگاه های مختلف دوره ای شرکت کنم و کارهایم را به نمایش بگذارم که این خود نیز تعامل من با افراد جامعه بیشتر میکند. به همین دلیل از آقای منصوریان بنیان گذار محترم ، مسئولین و همکاران محترم انجمن بسیار سپاسگزارم.
به نظرشما چه کارهایی باید صورت گیرد تا دید مردم نسبت به افراد دارای معلولیت تغییر کند و همچنین معلولین این آگاهی را پیدا کنند که می توانند کارهای تاثیرگذار انجام دهند؟
برای تغییر دید مردم نسبت به افراد معلول در درجه اول خود افراد معلول نباید گوشه گیری و انزوا اختیار کنند، بلکه باید با فعالیت و حضور مستمر در جامعه، خود را نشان دهند و ثابت کنند هر معلولیتی محدودیت نیست و معلولین از عهده خیلی از کارها بخوبی بر می آیند و مانند افراد عادی قادر به انجام کارها هستند.
همینطور با یک سری کارهای فرهنگی اعم از طریق رسانه ها، برگزاری نمایشگاه های متعدد و متنوع و ارائه آثار علمی و هنری معلولین، با حضور خود آنها و تعامل با آنها این آگاهی را به مردم عادی میتوان داد که معلولین تفاوتی با مردم عادی جامعه ندارند. همچنین معلولین با توجه به نوع معلولیت و شناخت از استعداد و توانایی های خود، رشته و حرفه ای را انتخاب و به آن حرفه مشغول شوند و حتی از این راه زندگی خود را تامین نمایند. در نهایت اینکه خود افراد معلول می توانند به میزان قابل توجهی در نوع نگاه مردم نسبت به خود تاثیر گذار باشند.
زندگی را چه رنگی میبینید؟
زندگی را واقعا سبز و با نشاط می بینم.
مهمترین آرزویتان چیست؟
مهم ترین آرزوی من تندرستی و شادی برای آحاد جامعه است.
طی این سال ها تجربیات فراوانی کسب کرده اید. صحبت و توصیه شما به جوان ترها چیست؟
توصیه ام به جوان ترها این است که خود را باور داشته باشند ، زندگی را زیبا ببینند، بدانند که هر معلولیتی محدودیت نیست و هیچ گاه از فعالیت و تلاش برای رسیدن به اهداف دست برندارند.
انتهای پیام/