برای نمونه وقتی پشت فرمان نشسته‌ایم و ماشین جلویی‌مان یک خانم است، با او چگونه برخورد می‌کنیم؟ بوق می‌زنیم و می‌گوییم «امان از رانندگی این خانم‌ها»! یا اصلا برای ما مهم نیست راننده ماشین جلویی زن است یا مرد. تنها از نحوه رانندگی او شاکی خواهیم شد؟
عصرایران- در روزهای 8 مارس و میلاد حضرت زهرا که روز جهانی و ایرانی زن است، بسیاری از مردها به شیوه‌های مختلف از زنان حمایت کردند. خیلی‌ها دسته گل خریدند، برخی توییت زدند، عده‌ای دیگر از وزیر و وکیل شدن بانوان حرف زدند، بخشی به داستان حق طلاق و حق خروج از کشور اشاره کردند.
این دغدغه‌مند بودند برای زنان جامعه به شدت خوب است و یگ قدم روبه‌جلو اما یک سوال جدی در این میان مطرح است. آیا آنهایی که این حرف‌ها را می‌زنند در خانه حق همسر، خواهر و مادر خود را رعایت می‌کنند؟ اگر مدیر یک اداره هستند به حقوق کارمندان زنان پایبند هستند؟
برای نمونه وقتی پشت فرمان نشسته‌ایم و ماشین جلویی‌مان یک خانم است، با او چگونه برخورد می‌کنیم؟ بوق می‌زنیم و می‌گوییم «امان از رانندگی این خانم‌ها»! یا اصلا برای ما مهم نیست راننده ماشین جلویی زن است یا مرد. تنها از نحوه رانندگی او شاکی خواهیم شد؟
وقتی به خانه می‌آییم و با خستگی همسر یا مادرمان به هر دلیلی روبرو می‌شویم به او کمک می‌کنیم یا پختن غذا و شستن ظرف را وظیفه او می‌دانیم؟
با زمان عادت ماهانه یا همان پریود زنان چگونه برخورد می‌کنیم؟ آنها را درک می‌کنیم که درد دارند و ممکن است از نظر اخلاقی دچار تحولاتی شوند؟ یا آنها را به خاطر عصبانیت احتمالی‌شان مسخره می‌کنیم؟
اگر رییس یک اداره یا شرکت دولتی یا خصوصی هستیم، فکری برای عادت ماهانه کارمندان‌‌مان می‌کنیم؟ یا انتظار داریم مثل روز عادی برای ما کار کنند و دم نزنند؟
حق زن فقط رسیدن به مجلس یا عهده دار شدن یک وزارت‌خانه نیست. حق زن فقط این نیست که به او حق طلاق بدهیم و یا در دفترخانه اجازه خروج از کشور او را امضا کنیم. ما باید یادبگیریم که به زن به دور از نگاه جنسیتی نگاه کنیم. هم مردان وهم زنان، انسان هستند و انسان‌ها دارای حقوق مساوی، نمی‌شود چون مرد هستیم، فکر کنیم می‌توانیم هرگونه که دلمان خواست با دیگران رفتار کنیم.
اگر در خانه حقوق همسر، خواهر یا مادر خود را رعایت کردیم، قطعا در جامعه هم می‌توانیم به آنها کمک کنیم تا به حق و حقوق خود برسند. اما اگر در شبکه‌های اجتماعی حرف‌های پر طمطراق زدیم اما وقتی به خانه رسیدیم، روی مبل لم دادیم و منتظر آماده شدن غذا توسط همسری که او هم مثل ما سرکار بوده است یا از بچه‌ها نگه داری کرده، هستیم چون فکر می‌کنیم وظیفه اوست، هنوز برای درک حق، راه بسیار در پیش درایم.
زنان و مردان باید بپذیرند که هرکدام حق‌هایی دارند و باید سعی کنند به این حق‌ها احترام بگذارند و آنها را به رسمیت بشناسند. هر کدام از این دو سعی کنند حق خود را به حق دیگری برتر نشان بدهند، وضعیت همینی هست که هست.